Je zelfvertrouwen is van jou.

Ja logisch hoor ik je zeggen. Je zelfvertrouwen is van jou. Mijn zelfvertrouwen is van mij. En toch.

Het klinkt logisch, dat ben ik helemaal met je eens. Toch betrap ik mezelf er met enige regelmaat op dat ik mijn zelfvertrouwen uit handen geef. Dan laat ik mijn gevoel van vertrouwen leiden door anderen. Door wat anderen doen en bereiken. Of door wat anderen misschien wel van me vinden.

Misschien herken je dat wel. We zijn zo geneigd om onze gedachten te vullen met wat wij denken dat de ander van ons denkt of vindt. En dan met name de ander die wij een tikkeltje (of bergen!) hoger plaatsen dan onszelf. Vooral DIE anderen. De onderneemsters die al verder zijn. Die coaches die zo zeker lijken. Van die businessvrouwen die doen alsof het zo simpel is. Herken je dat?

Dat je je in je zelfvertrouwen laat leiden door anderen?

Dit principe gaat dieper dan je wellicht denkt. Er niet bij horen betekende in de oertijd (ja ja!) de dood. Het was voor onze voorouders letterlijk van levensbelang om tot een groep te behoren. Ergens bij horen betekende dat je eten had, dat je beschermd werd bij gevaar. En zo hebben we in de loop der tijd de basisbehoefte aan saamhorigheid ontwikkeld. Je sociaal verbonden voelen, je geaccepteerd voelen is een fundamentele waarde voor leven en opgroeien. Ons brein is er op ingericht. Op anderen volgen om erbij te horen. En dus vooral niet afgewezen worden.

Heb jij je wel eens afgewezen gevoeld? Ik wel.
Ik voelde me op dat moment zó geraakt, zo verdrietig en alleen staan. Het deed enorm veel pijn. Mijn gevoel slingerde me alle kanten op. Het was een situatie die ik nu nog voor de geest kan halen.

Ik ben benieuwd of jij voor jezelf ook zo’n situatie uit je dagelijks leven zichtbaar kunt maken. Probeer eens terug te gaan naar wat je toen voelde.

Kun je je voorstellen dat die pijn zo groot is, dat je deze niet nog een keer wilt voelen? En dat deze angst er dus voor zorgt dat je dan maar liever binnen de veilige kaders blijft?